Ραμανουτζάν,ο Μαθηματικός Μυστικιστής...

"Αρχικά ο Ραμανουτζάν δίσταζε να εγκαταλείψει την Ινδία.Ως πιστός βραχμάνος,πίστευε ότι διασχίζοντας τον ωκεανό θα γινόταν παρίας.Ένας φίλος του,ο Ναραγιάνα Άιερ,που έβλεπε πόσο πολύ ήθελε ο Ραμανουτζάν να πάει στο Κέιμπριτζ,επινόησε ένα σχέδιο.Ο Άιερ πίστευε ότι η αφοσίωση του Ραμανουτζάν τόσο στα μαθηματικά όσο και στη θεά Ναμαγκίρι,θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια <<αποκάλυψη>>,που θα έπειθε τον Ραμανουτζάν να ξεκινήσει για το Κέιμπριτζ . Πήγε μαζί με τον Ραμανουτζάν στον ναό της Ναμαγκίρι,για να ζητήσουν τη θεία φώτιση.Αφού κοιμήθηκαν επι τρεις νύχτες στο πέτρινο πάτωμα του ναού,το τρίτο πρωί ο Ραμανουτζάν ξύπνησε ανήσυχος. Βιαστικά σκούντησε τον φίλο του για να ξυπνήσει κι αυτός: <<Είδα τη Ναμαγκίρι,λουσμένη στο φώς,να με διατάζει να διασχίσω τη θάλασσα>>.Ο Άιερ χαμογέλασε.Το σχέδιο του είχε πετύχει.
Ο Ραμανουτζάν ανησυχούσε ακόμη μήπως η οικογένεια του δεν ενέκρινε την απόφαση του.Η θεά Ναμαγκίρι χρειαζόταν να επέμβει ξανά.Η μητέρα του Ραμανουτζάν είδε στον ύπνο της ότι ο γιος της καθόταν σε μια μεγάλη αίθουσα,περιτριγυρισμένος απο Ευρωπαίους,και ότι η θεά Ναμαγκίρι την διέταξε να μην σταθεί εμπόδιο στον δρόμο του.Η τελευταία έγνοια του ήταν αν θα χρειαζόταν να υποστεί στο Κέιμπριτζ κι άλλες ταπεινωτικές εξετάσεις. Ο Νέβιλ κατάφερε να τον καθησυχάσει σχετικά με αυτό τον τελευταίο του φόβο. Έτσι,όλα ήταν έτοιμα για να εγκαταλείψει ο Ραμανουτζάν τα μικροσκοπικά σπίτια του Μαντράς για τις ευρύχωρες αίθουσες και τις μεγάλες βιβλιοθήκες του Κέιμπριτζ, όπως είχε δει στο όνειρο της η μητέρα του."
Υ.Γ: απόσπασμα απο το βιβλίο <<Η Μουσική των Πρώτων Αριθμών>> ,σελ.218,219